Van het puntje, puntje, puntje van mijn neus,
tot de rand, tot de rand, tot de rand van het heelal.
Van het puntje, puntje, puntje van mijn neus,
ik zie, ik zie, ik zie u overal.

Ik hoor een baby huilen
en ook al klinkt het zwak,
ja, zelfs gemene mensen,
die worden daarvan zacht.

En kijk ik naar de sterren,
hoog in de zwarte nacht,
ik kan ze niet eens tellen,
u heeft ze stuk voor stuk bedacht.

Van het puntje, puntje, puntje van mijn neus,
tot de rand, tot de rand, tot de rand van het heelal.
Van het puntje, puntje, puntje van mijn neus,
ik zie, ik zie, ik zie u overal.

En sta ik voor de spiegel,
vol bewondering,
het doet me aan u denken:
ik ben uw eigen kind.

Dus let ik op de dieren,
thuis en op het land,
de vissen en de vogels:
ze eten uit uw hand.

Van het puntje, puntje, puntje van mijn neus,
tot de rand, tot de rand, tot de rand van het heelal.
Van het puntje, puntje, puntje van mijn neus,
ik zie, ik zie, ik zie u overal.